اسمم نوشتم کاروان پیاده روی مشهد برای ایام شهادت امام رضا(ع) .
ولی به این اسم ها و لیست ها من اعتقاد ندارم؛
اینا که میگن سال بعد اسم مینویسم کربلا و. همشون الکی میگن؛ دست اونا نیست اسم هارو کسی دیگه مینویسه!
شدیدا اعتقاد دارم به طلبیده شدن و دل نگرانم که راهم ندن یا وسط راه منو برگردونند.
تا با چشمام حرم نبینم باور نمیکنم منو طلبیده باشه.
دفعه قبل که رفتم دست به ضریح نزدم، گفتم چرا الکی اینو هل بدم اونو هل بدم ؟
گفتم به جا این کارها و وقت تلف کردن ها از همون دور تو شلوغی نگات میکنم.
چشمم افتاد به ضریح زدم زیر گریه، مگه بند میامد؟
فقط گفتم آقا غلط کردم.
هر جایی که یادتون نبودم غلط کردم.
وقتی آمدم بیرون با خودم گفتم شاید اجازه ندادن من دست به ضریح بزنم.
این چند خط هم مینویسم چشمام پر اشک میشه
آقا ما سخت محتاجیم به دعا
هر جا شما دعا کردید گره کار ما باز شد
شما خیلی خوبید هرچند خودتون ندیدم ولی خوبیتون لمس کردم
ما توشه کربلا نداریم، دعا کنید امام رضا مارو هم راه بده حرمش.
ان شاالله:)
درباره این سایت